Mariusz Wesołowski – Dlaczego nie zaszczepię się na COVID-19

Dyskusja nad korzyściami lub szkodami oferowanymi przez „szczepionki” na COVID-19 (piszę „szczepionki” w cudzysłowie, gdyż nie są to typowe szczepionki, ale eksperymentalne genetyczne terapie) osiągnęła swoje crescendo. Politycy i podporządkowani im biurokraci w służbach zdrowia oraz media głównego nurtu bombardują nas paniczną propagandą, szyderstwem i niezawoalowanymi grożbami; na przeciwnym biegunie mnożą się najrozmaitsze, często absurdalne, teorie spiskowe. Tam, gdzie ma miejsce rzeczowa wymiana zdań, argumenty przeciwko „szczepionkom” posiadają charakter mocno techniczny, a debata nad nimi prowadzona jest przez specjalistów. Nie jestem jednak ani lekarzem ani ekspertem w żadnej medycznej dziedzinie, dlatego skoncentruję się wyłącznie na dwóch fundamentalnych powodach, dla których odmawiam przyjęcia owych „szczepionek”.

Po pierwsze, potencjalne długofalowe efekty tych substancji na ludzki organizm są kompletną zagadką. Po drugie, ich możliwe reakcje w połączeniu z lwią częścią branych przez nas lekarstw nie zostały jeszcze nawet w drobnej części zbadane. Przyznają to nawet najgorliwsi propagatorzy „szczepionek”, wysuwając równocześnie pseudo-argument, że „nic złego nie musi się wydarzyć”. Ale w rosyjskiej ruletce iglica rewolweru też „nie musi” trafić na spłonkę pocisku.

COVID-19 to nie dżuma, cholera albo czarna ospa. Szanse wyzdrowienia z niego są olbrzymie: w grupie wiekowej od 0 do 44 lat wynoszą one 99,99 procent, w grupie od 45 do 64 lat – 99,92 procent, od 65 do 85 lat – 99,62 procent, powyżej 85 lat (większość ludzi nie dożywa tego wieku) – 98,24 procent (1). Czy dla tak minimalnego prawdopodobieństwa zgonu warto ryzykować dożywotnie kalectwo lub nawet śmierć? Poza tym COVID-19 można złapać albo nie, natomiast „szczepionka” raz wprowadzona do naszego systemu jest nie do usunięcia.

Moralne autorytety tego świata, od papieża Franciszka do Justina Trudeau, zalecają jednak, abyśmy zaszczepili się w imię „miłości bliźniego” albo „dla naszych dzieci”. Jest to zwykły emocjonalny szantaż – dlaczego życie bliźniego miało by być cenniejsze od mojego życia i co poczną nasze dzieci, kiedy nie będziemy w stanie się o nie zatroszczyć?  Nie ma on również najmniejszego sensu w świetle faktu, że nawet podwójnie zaszczepieni ludzie coraz częściej zachorowują na COVID-19, szczególnie na jego nowe odmiany.

Z tych zasadniczych powodów, chociaż należę do najbardziej zagrożonej grupy wiekowej (powyżej 65 lat), wolę jednak umrzeć na COVID-19, niż spędzić resztę życia jako doświadczalny królik albo roślinka.

Mariusz Wesołowski

…,,,,,,,,,,

O Autorze:

Mariusz Wesolowski – (ur. 1954),
absolwent polonistyki i historii sztuki
Uniwersytetu Jagiellońskiego,
od roku 1982 mieszka w Kanadzie.

.

.

.

.

.

(1) Żródło: https://childrenshealthdefense.org/transcripts/what-we-know-and-may-never-know-about-covid-vaccines/?utm_source=pocket_mylist