Sztuka to najbardziej niepraktyczne zajęcie, ale jedyny sposób na podstawienie nogi czasowi. (Alchemia przestrzeni) . Nad rzeką czasu z czego nie wiem bo nie z ciszy ani z hałasu który może echem przepływa poza […]
Cuchną dymem, przepoconymi szmatami, brudem Asyryjczycy Babilończycy Chazarowie Pusztuni Między liniami uzbrojonych Słowian Pędzeni i odpędzani Płacą kroplami obcej krwi na cierniach drutów za cichy las bliżej marzeń albo śmierci martwe oczy nie widzą jak […]
Kroniki poetyckie powstają od listopada 2015 roku. Z założenia miały być pisane codziennie, ale okazało się, że poetycka forma zapisu i relatywna natura czasu uniemożliwiają taką dyscyplinę. Tygodnie walczą o równouprawnienie z dniami i chwilami, […]
i – jest w tym coś odwiecznie nostalgicznego … = Taki pejzaż śpiewała Ewa Demarczyk a teraz ten jej piosenki wers nakłada się mi na ruchomy na polach obraz jak na szczudłach stąpających ptaków klekoczących […]
*** Schodzili powoli z wielkiej góry zapomnienia Chociaż ze sobą – całkiem samotni Nie mieli jednej chwili ani nitki ubrania Czule wtuleni w powietrze jak w siebie Prowadziła ich ręka pomocna i łaskawa Jak chmura […]
Zarzucona sieć Niebezpieczne związki szukać – oszukać jedność – pojedynek złoto – zło komunia – komunizm pochód – pochodnie. Tak, słowo potrafi być niebezpieczne. Nieprzemyślane, rzucone od niechcenia, wypowiedziane perfidnie, użyte w wypaczonym kontekście, afirmowane, […]
Kroniki poetyckie powstają od listopada 2015 roku. Z założenia miały być pisane codziennie, ale okazało się, że poetycka forma zapisu i relatywna natura czasu uniemożliwiają taką dyscyplinę. Tygodnie walczą o równouprawnienie z dniami i […]
Warszawa, 1 maja 2021 Jednych broni słowo. Innych milczenie. Szary, wyciszony, deszczowy dzień. Od czasu do czasu odzywają się tylko wiosenne ptaki. Synogarlica recytuje imiona zmarłych. Jak nieskończenie długa jest to lista. Nie można pisać […]
*** – A pani znowu w tych stringach na zimę – sąsiad jubiler z piętra poniżej śmieje się szczerze swoimi mocno już bezzębnymi ustami. – Widzę to mimo, że odwróciłam się do niego plecami, a […]
Tak pisać – żeby nie było słów! Pisać…bez pisania, stamtąd gdzie Całość wolna w Świątyni Czasu trwa rozpostarta na przekór każdym horyzontom, gdzie Nienazwanie w tobie, we mnie, w nas! – by stawał się logos…Tu! […]
Copyright © 2018 Magazyn Twórczy POLSKA CANADA - teksty udostępnione do publikacji pozostają w archiwum portalu.