GRZEGORZ TOMICKI – Tulipany

Tulipany

 

1.

Wołają na mnie Blagier. Nikt mnie nie zna. „Nikt cię nie zna,
Blagier”, mówią ci, którzy mnie nie znają. „Nikt cię nie zna,
Blagier. Niczego nie wyrażasz”, twierdzą ci, którzy muszą

wyrażać innych, aby wyrazić siebie. „Nikt cię nie zna,
Blagier. Niczego nie wyrażasz. I niewiele robisz”. Nie wiem,
może i prawda. Niektóre rzeczy mi się po prostu przytrafiają.

Niewiele z tego wynika. Niektórzy uważają, że muszę być
bardzo skomplikowany. Mieć jakieś bardzo tajemnicze wnętrze.
Ale ja jestem Blagier. Niczego nie muszę. Kocham tulipany.
2.

Niektórzy uważają, że muszę być bardzo skomplikowany. „Musisz
być bardzo skomplikowany, Blagier. Musisz mieć bardzo tajemnicze
wnętrze pod powierzchnią”. Muszę być bardzo skomplikowany

i mieć tajemnicze wnętrze pod powierzchnią, inaczej nie spełnię
ich oczekiwań. Nie wiem, może i muszę. Jestem Blagier. Niektóre
rzeczy mi się po prostu przytrafiają. Na przykład, rozczarowuję ludzi,

którzy wierzą w moje skomplikowane i tajemnicze wnętrze. Po prostu
im się przytrafiam i niewiele mogą z tym zrobić. Wtedy wyrażają
swój sprzeciw: „Niewiele robisz, Blagier. Niczego nie wyrażasz”.
3.

Odkąd mam tajemnicze wnętrze pod powierzchnią i niczego
sam z siebie nie wyrażam, nauczyłem się gromadzić drobne wyrazy
rozczarowania w nadziei, że kiedyś zleją się w jeden, coś znaczący

wyraz tego, kim jestem. Dlaczego nie? Takie rzeczy mi się po prostu
przytrafiają. Ale oni wołają na mnie Blagier nie dlatego, że nim
jestem, ale po to, aby wyrazić samych siebie. Jako kolekcjoner

drobnych rozczarowań już od dziecka nie wyrażam niczego.
Jestem Blagier. Pomagam ludziom. Pozwalam im wyrażać siebie
i zaglądać pod powierzchnię, do wnętrza, w które wierzą.
4.

Niektórzy uważają, że muszę być bardzo skomplikowany i mieć
tajemnicze wnętrze pod powierzchnią. Wczoraj zastanawiałem się,
czego pragnę. Panował jednak zbyt wielki ruch, aby można

się było nad czymkolwiek zastanawiać. Wszędzie zdrowe, jędrne
ciała. Co z tego, że gdzieś obok czyhały niewidzialne psie rzygowiny.
Zawsze i wszędzie czyhają na nas czyjeś rzygowiny, ekskrementy,

lecz w dobrej kompanii stać nas na męstwo! Tym bardziej, że
nikt mnie zna. Jestem Blagier. Niczego nie wyrażam. Moje ciało
uśmiecha się do innych uśmiechniętych ciał. Kocham tulipany.
5.

„Musisz być bardzo skomplikowany, Blagier. Musisz mieć bardzo
tajemnicze wnętrze pod powierzchnią”. Wczoraj zastanawiałem się,
co ze mnie wynika. Czego pragnę. Miała na imię Tulpen, bo tak ją

nazwałem. To po niemiecku tulipany. Moje uśmiechnięte wnętrze
uśmiechało się do jej uśmiechniętego wnętrza. „A co ty o tym myślisz,
Tulpen? – spytałem. – Co według ciebie jest pod powierzchnią?”

„To proste – powiedziała. – My jesteśmy”. To bardzo proste. Jestem
Blagier. Nie wyrażam niczego. Codziennie uśmiecham się do tych
wszystkich zdrowych ciał, które mnie otaczają i w które nie wierzę.
6

Wołają na mnie Blagier. „Nikt cię nie zna, Blagier”, mówią ci,
którzy mnie nie znają. „Nikt cię nie zna. Niczego nie wyrażasz”,
twierdzą ci, którzy muszą wyrażać innych, aby wyrazić siebie.

„Nikt cię nie zna, Blagier. Niczego nie wyrażasz. I niewiele robisz”.
Nie wiem, może i prawda. Niektóre rzeczy mi się po prostu przytrafiają.
„Niektóre rzeczy ci się po prostu się przytrafiają i niewiele z tego

wynika. Musisz być bardzo skomplikowany. Musisz mieć bardzo
tajemnicze wnętrze pod powierzchnią”. To bardzo powierzchowne
sądy. Jestem Blagier. Kocham tulipany. Pod spodem mam korzenie.

.

Grzegorz Tomicki

Pierwodruk: „Odra” 2016, nr 7-8

 

.

O autorze:

Screenshot 2015-08-31 20.57.32

 

 

 

 

 

 

 

 

GRZEGORZ TOMICKI (ur. 1965)

Poeta, prozaik, krytyk literacki. Elektromechanik urządzeń przemysłowych. Doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego. Stale współpracuje z miesięcznikami „Twórczość”, „Odra” i „Nowe Książki”, kwartalnikiem „FA-art” oraz Polskim Portalem Psychologii Społecznej: PsychologiaSpołeczna.pl. Opublikował tomy wierszy: Miasta aniołów (Bydgoszcz 1998), Zajęcia (Kraków 2001), Pocztówki legnickie (Katowice 2015) i Być jak John Irving (Łódź 2017) oraz monografię naukową Po obu stronach lustra. O twórczości Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego (Szczecin-Bezrzecze 2015). Prowadzi stronę literacką Inne Lektury (innelektury.pl/) oraz strony psychologiczne: Autoprezentacja (autoprezentacja.innelektury.pl/) oraz Psychologia Życia Codziennego (pzc.innelektury.pl/). Mieszka w Legnicy.

..

Subskrybcja
Powiadomienie
0 Komentarze
Inline Feedbacks
View all comments